Milliyet bu başlığı atmış.
Aşağıdaki yazımda konuya değinmiştim. Ama bu konu gündemde fazlasıyla yer almaya başladı ve ikinci bir yazı yazma gereği duydum.
Yerli oyuncuların sakat sakat oynama hastalığını analiz etmeye çalışacağım. Ben bunu daha çok takımdaki yerlerini kaptırma korkusuna bağlıyorum. Örneğin, Servet Galatasaray'a ilk geldiği senenin başında, belinden sakat olmasına rağmen iğneyle çok maç oynadı. Çünkü kendisini ispatlaması gerekiyordu. Aynı şekilde birçok oyuncu benzer davranışları göstermiştir. 2 maç yerine başkası oynamış ise hemen oynaması gerekir çünkü unutulmaktan korkar.
Ama Baros neden risk alsın. Doğrusu da bu değil mi zaten. Bize tam anlamı ile iyileşmiş oyuncu lazım. Rıdvan'ın bu konu ile ilgili bir açıklaması vardı. ''Ben tam iyileşmeden oynardım o yüzden tekrar sakatlanırdım'' demişti. Peki Hagi neden sakatlık yaşamazdı. Çünkü hissederdi ve hemen kenara işaret eder oyundan çıkardı. Malesef bizim yerli oyuncular bu şekilde düşünmüyor.
Aynı olaya başka bir açıdan bakarsak, Avrupalı oyuncu kontratı sona erene kadar profesyonelce formasını giydiği takım için oynuyor. 2000-2001 sezonunda ise Emre ve Okan’ın devre arası İnter ile anlaştıktan sonra nasıl profesyonelce(?) oynadıklarını da çok iyi hatırlıyoruz. Bir şampiyonluğa mal olmuştu. Baliç Fenerbahçe'de oynarken Real Madrid ile anlaşıp o sezon topa girmediği için ne kadar eleştirilmişti hatırlarsınız.
Mustafa Sarp’ı, Bursaspor tarafı neden bu kadar seviyor şimdi daha iyi anlaşılmıştır. Devre arası Galatasaray ile anlaştı ama sezon sonuna kadar formasının hakkını verdi. Türk futbolunu karakterli profesyonel oyuncular ileri götürecektir. Futbolcunun yerlisi yabancısı olmaz. Karakterli ve karaktersizi olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder